Lisânî ve kalbî zikre olan ihtiyaç bilinen bir gerçektir. Bu ihtiyaç önceden olduğu gibi günümüzde de mevcuttur. Tarikatlar arasındaki tek fark, tatbik şekillerindedir. Sıddîkiye (Nakşibendi) tarikatına intisab edenler, önce "letâifi aşere"lerinde zikredip, kalplerinin tasfiyesine ve nefislerinin tezkiyesinde muvaffak olurlar. Sonra murakabe ile meşgul olurlar.

     Son olarak, Kur'an-ı Kerim okumak ve Kelime-i Tevhid'le görevlendirilmekle, bu feyiz deryasından istifade etmeye devam ederler.

    Müridin bunlarla meşgul olması, içtihad derecesine varan büyük evliyaların içtihadlarının ürünüdür. Bu dereceye ulaşamamış olanlara düşen yegâne görev, tabi olmaktır.

    Nakşibendi tarikatında yapılan zikir şekli, hâfî (gizli) zikirdir. Nitekim Peygamber Efendimiz (a.s.v) bir hadis-i şerifte şöyle buyurmuştur: "Zikrin en hayırlısı hâfî olanıdır." (Ahmed b. Hanbel: 1/172-180-187)

     Kalbi zikirlerin telkininde, bâtınî nisbetler ‘Allah’ lafz-i celalinin, nefy-i isbatın, murakabenin ve dili hareket ettirmeden huzurun telkin edilmesi ile elde edilebilir. Hafî zikir, Hz. Ebu Bekir radıyallahu anh'a mahsus olarak, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem'den teveccüh yoluyla bâtınî olarak verilmiştir. Hz. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem bu konu hakkında şöyle buyurmuştur: "Allah-u Teala, benim sadrıma (göğsüme) ne doldurduysa, onu olduğu gibi Ebu Bekir'in sadrına ilka ettim." (Keşfu-l-Hafa: 190)

     Allah-u Zülcelal'i zikretmek, ibadetlerin en şereflisidir. Zikir, hem dünya hem de ahirette mutlu olmanın sebebidir. Allah'ın rızasını celbedici ve rızkı kolaylaştırıcıdır. Zikir etmeye devam edenler, diğer insanlara karşı heybetli görünürler. Toprak, nasıl yağmurla bol mahsul vermeye muktedir ise zikir ile de insanın gönlünde, Allah-u Zülcelal'e karşı sevgi ve muhabbet meydana gelir. Zikir, kul ile Allah arasındaki yabancılık duygusunu giderir. Allah'ın zikri ile meşgul olan kimse bu zikre devam ettikçe; gıybetten, yalan söylemekten ve bütün günahlardan korunur. Muhabbetullah'ın (Allah sevgisinin) aslı zikirdir. Allah'ı unutmak, şekavete ve bedbaht olmaya sebeptir. Zikir maddi ve manevi lezzetlerin en üstünüdür. Zikreden kişi, maddeten ölse bile, manen diridir. Gafil ise bunun tam aksidir.

     Allah-u Zülcelal bir ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur:  "Rabbini sabah akşam içinden yalvararak ve korkarak an, sakın gafillerden olma." (A’raf; 205)

      Diğer bir ayet-i kerimede de şöyle buyurmuştur:  "Onlar; ayakta iken, otururken, yanları üstüne yatarken, hep Allah'ı hatırlayıp anarlar. Göklerin ve yerin yaradılışı hakkında inceden inceye düşünürler." (Al-i İmran; 191)

     Diğer bir ayet-i kerimede ise şöyle buyrulmuştur:  "Allah'a teslim olan ve Allah'a iman eden, Allah'ın emirlerini yerine getiren, sâdık olan, güçlüklere katlanan, mütevazi olan, sadâka veren, oruç tutan, mahrem yerlerini koruyan, Allah'ı zikreden erkeklerle kadınlar yok mu? Cenab-ı Hak, onlara mağfiret ve büyük ecir (mükâfat) hazırlamıştır." (Ahzab; 35)

     Allah-u Zülcelal diğer bir ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur: "Ey mü'minler! Allah'ı çok zikredin, sabah, akşam tesbih ve tenzih edin. Sizi karanlıktan aydınlığa çıkarmak için; üzerinize rahmetini, feyz ve bereketini gönderen O'dur. Melekler de sizin için mağfiret dilerler. Allah mü’minlere karşı merhametlidir. Onlar Allah'a kavuştukları gün, nail olacakları iltifat; selamdır. Allah onlara pek iyi bir mükâfat hazırlamıştır." (Ahzab; 41-42-43)

     Ebu Musa el-Eş’ari radıyallahu anh'ın rivayet ettiğine göre, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: "Rabbini zikredenlerle, zikretmeyenlerin misali; diri ile ölü gibidir." (Buhari,Deavat:66, Müslim, Salatü’l-Müsafirin:211)

     Ebu Hureyre radıyallahu anh'dan rivayet edilen bir hadis-i şerifte de Hz. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: "Aziz ve Celil olan Allah buyurdu ki: Ben kulumun zannına (itikâdına) göreyim. Beni zikrettiğinde, Ben onunlayım. (Rahmetim, yardım ve inayetim onunla beraberdir.) O Beni, kalbinde gizlice zikrederse, Ben de onu bu suretle anarım. Beni bir cemaat içinde zikrederse, Ben de kulumu o cemaat efradından daha hayırlı (Cebrail ve Mikail gibi) bir cemaat içinde (rahmetimle) anarım." (Buhari,Tevhid:15, Müslim,Ziki:,6)

     Yine Ebu Hureyre radıyallahu anh'ın rivayetine göre, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem: "Müferridûn ilerlediler!" buyurdu. Ashab-ı kiram: "Ya Rasulallah müferridûn kimlerdir?" diye sordular. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: "Onlar öyle kimselerdir ki, aziz ve celil olan Allah'ın zikrinde aşırı gidenlerdir. (çok zikredenlerdir.)" (Müslim, Zikir:4)

     Ebu Said El-Hudri radıyallahu anh'dan rivayet edilen bir hadis-i şerifte Peygamber efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: "Size mecnun (deli) denilinceye kadar Allah'i zikrediniz." buyurulmuştur. (Ahmed b. Hanbel:3/68-71)

     Yine, Ebu Said El-Hudri radıyallahu anh'dan rivayet edildiğine göre Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: "Kıyamet günü derece bakımından insanların en üstünü, bol bol Allah'ı anan kimselerdir." ( Tirmizi:3598)  Muaz radıyallahu anh'dan rivayet edilen diğer bir hadis-i şerifte Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: "Adem oğlu kendisini Allah'ın azabından kurtaracak, zikirden daha üstün bir amel işlemedi."

     Sahabe-i kiram dedi ki: “Allah yolunda cihad da mı... Ya Rasulallah?”  Bu soru üzerine Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdular:
“Evet, Allah yolunda cihad da! Ancak kılıcı (silahı) çekersin, kırılıncaya kadar dövüşürsün. (Üç defa tekrar etti.) Sonra yine çekersin, kırılıncaya kadar yine dövüşürsün; Sonra yine çekersin, kırılıncaya kadar yine dövüşürsün; işte ancak bu ondan üstündür.” (Mecmaü’z-Zevaid:X/73; Rüdani:5/234,hd. 9217)